به نقل از «جام جم آنلاین»

نکات کلیدی پس از عمل واریس پا با لیزر

تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۹۵۶۷۴

واریس اگر چه که یک بیماری جدی نیست و عموما عوارض خاصی به همراه ندارد، اما گاهی پیشرفت کرده و شما را تا مرز سکته قلبی و مغزی می‌برد. واریس‌های پیشرفته و شدید باید حتما تحت نظر متخصص بیماری‌های عروقی درمان شوند. یکی از روش‌های درمان واریس پیشرفته، عمل واریس پا با لیزر است. درمان واریس با لیزر، یکی از جدیدترین روش‌های درمان است که به عنوان معجزه درمان واریس شناخته می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه این مطلب درباره نکات کلیدی پس از عمل واریس پا با لیزر بیشتر توضیح می‌دهیم. 

واریس چیست؟

واریس یک بیماری مربوط به سیاهرگ‌های بدن، به خصوص سیاهرگ‌های اندام‌های انتهایی مثل پا‌ها است. در بیماری واریس پا، سیاهرگ‌ها به دلیل ضعیف شدن دیواره یا نقص دریچه‌های لانه کبوتری ضعیف می‌شوند. به این ترتیب نمی‌توانند به خوبی خون را به سمت قلب بازگرداند و خون به درون آن‌ها باز می‌گردد. جالب است بدانید واریس یکی از شایع‌ترین مشکلات عروقی است که ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد جامعه را درگیر می‌کند. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به واریس هستند.

چرا به واریس مبتلا می‌شویم؟

برخی از عواملی که باعث ابتلا به واریس می‌شوند عبارتند از:

پوشیدن لباس‌های تنگ و چسب مثل شلوار‌های اسکینی پوشیدن زیاد کفش پاشنه بلند تغییرات هورمونی در زنان ایستادن زیاد نشستن طولانی مدت اضافه وزن کم تحرکی افزایش سن مصرف دارو‌های ضد بارداری آسیب دیدن رگی سابقه ابتلای خانوادگی به واریس

آیا می‌توان از ابتلا به واریس جلوگیری کرد؟

برای پیشگیری از ابتلا به واریس نکات زیر می‌توانند کمک کننده باشند:

ورزش کردن، به خصوص پیاده روی اصلاح رژیم غذایی جلوگیری از افزایش وزن قراردادن پا‌ها در سطحی با ارتفاع بلندتر هنگام خوابیدن خودداری از ایستادن یا نشستن طولانی مدت خودداری از پوشیدن لباس‌های تنگ خودداری از پوشیدن زیاد کفش پاشنه بلند علت واریس پا‌ها چیست

آیا تمام انواع بیماری واریس به درمان نیاز دارند؟

واقعیت این است که تمام مدل‌های واریس به درمان و مداخله پزشکی نیاز ندارند. تنها مواردی از واریس به درمان نیاز دارند که در زندگی روزمره بیمار اختلال ایجاد کرده و سلامت او را به خطر انداخته اند.

روش‌های درمان واریس کدام اند؟

روش‌های درمان واریس بسته به شدت این بیماری و نوع آن، متفاوت هستند. برای مثال در اوایل بیماری واریس، اصلاح روش زندگی و رژیم غذایی می‌تواند از پیشرفت واریس و بدترشدن آن جلوگیری کند. اما در برخی از افراد که به انواع شدید واریس مبتلا هستید، اصلاح سبک زندگی چاره ساز نیست و به همین دلیل پزشک به روش‌های دیگر درمان واریس رو می‌آورد. روش‌های درمان واریس پا عبارتند از:

لیزر درمانی جراحی واریس پا اسکلروتراپی چسب بافتی فلبکتومی درمان واریس با داروی دافلون درمان واریس با طب سنتی روش رادیوفرکانسی

مراجعه به یک پزشک متخصص بیماری‌های عروقی، نکته کلیدی در درمان واریس است. اگر مدت زیادی است که از این بیماری رنج می‌برید، باید به فکر درمان آن باشید. عدم توجه به واریس و درمان نکردن آن، می‌تواند شما را در معرض عوارض خطرناکی نظیر سکته قلبی و مغزی قرار دهد.

نکات مهمی که باید بعد از عمل واریس پا با لیزر بدانید!

یکی از بهترین روش‌های درمان واریس، عمل واریس پا با لیزر است. درمان واریس با لیزر، با کمترین میزان تهاجم، درد و خونریزی انجام می‌شود. این روش دوره نقاهت کوتاهی داشته و بسیار موفقیت آمیز بوده است. برای نتیجه‌گیری بهتر از عمل واریس پا با لیزر بهتر است نکات کلیدی بعد از این روش درمانی را بدانید و رعایت کنید. برخی از مهم‌ترین نکات کلیدی پس از عمل واریس پا با لیزر عبارتند از:

بعد از گذشت ۲۴ تا ۷۲ ساعت، برای ویزیت مجدد به پزشک مراجعه کنید ۲ روز الی یک هفته حداقل استراحت کنید و در خانه بمانید. اگر شغل شما طوری است که باید مدت زیادی بایستید یا رانندگی کنید، زمان بیشتری را باید به استراحت اختصاص دهید. از انجام ورزش‌های سنگین و استقامتی مثل وزنه‌برداری یا دو و میدانی در هفته‌های اولیه بعد از درمان خودداری کنید. البته ورزش‌های سبک مثل پیاده روی بعد از عمل واریس پا با لیزر توصیه می‌شود. حداقل تا ۴۸ ساعت بعد از عمل واریس پا با لیزر، رانندگی نکنید. بعد از برداشتن پانسمان و بانداژ، جوراب واریس بپوشید. توصیه می‌شود جوراب واریس را به مدت حداقل ۳ هفته بپوشید و تنها در هنگام خواب آن‌ها را در بیاورید. تنها در صورتی می‌توانید استحمام کنید که محل زخم کاملا خشک شده باشد. مدت زمان استحمام خود را بعد از عمل، به حداقل رسانده و با آب خیلی داغ دوش نگیرید.

بعد از گذشت ۴۸ ساعت به آرامی و با احتیاط پانسمان محل زخم را باز کنید. اگر هنوز هم خونابه از محل زخم خارج شود، باید مجددا محل زخم را پانسمان کنید. اگر خونریزی بعد از برداشتن پانسمان بیش از ۲ روز و به طور مداوم ادامه داشت، باید فورا پزشک خود را در جریان بگذارید. آنتی‌بیوتیک و دارو‌های مسکن تجویز شده را طبق برنامه و تا انتها مصرف کنید. از قطع مصرف دارو بدون نظر پزشک اکیدا خودداری کنید. در صورت امکان از ایستادن و نشستن به مدت طولانی خودداری کنید. بعد از درمان واریس پا با لیزر، مایعات زیاد مصرف کنید و خود را هیدراته نگه دارید. به میزان کافی میوه و سبزیجات بخورید. در سه روز ابتدایی بعد از عمل واریس پا با لیزر پا‌های خود را تا جایی که می‌توانید بالا نگه دارید. هنگام درازکشیدن هم زیر پاهایتان بالشت بگذارید.

با رعایت دقیق نکات کلیدی پس از عمل واریس پا با لیزر، نهایت رضایت را از درمان واریس پای خود خواهید داشت. در ادامه بهترین کلینیک تخصصی درمان واریس در تهران را به شما معرفی خواهیم کرد. 

کلینیک تخصصی درمان واریس دکتر مهرداد اقدسی

اگر برای درمان واریس خود به دنبال یک کلینیک مجهز با کادری مجرب و کارآزموده هستید، کلینیک دکتر مهرداد اقدسی را به شما پیشنهاد می‌کنیم. دکتر مهرداد اقدسی یکی از بهترین متخصصان درمان واریس و بیماری‌های عروقی در کشور هستند. پروفسور اقدسی همگام با تحقیقات جدید درباره درمان واریس در دنیا به شما کمک می‌کنند تا با استفاده از جدیدترین روش‌ها از شر این بیماری خلاص شوید. در کلینیک تخصصی درمان واریس دکتر اقدسی خدمات متنوعی ارائه می‌شود که عبارتند از:

لیزر واریس جراحی واریس درمان با چسب بافتی فلبکتومی اسکلروتراپی لیزر واریس مویرگ‌های عنکبوتی درمان لخته‌های عمیق آنژیوپلاستی استنت ورید درمان به روش رادیوفرکوئنسی RF درمان واریس با طب سنتی درمان واریس از طریق دارو درمانی

برای کسب اطلاعات بیشتر و همچنین دریافت نوبت به سایت کلینیک دکتر اقدسی به آدرس https://www.iranvein.com/ مراجعه کنید. 

برچسب‌ها: درمان واریس، درمان قطعی واریس پا، بهترین متخصص واریس تهران، دکتر مهرداد اقدسی، کلینیک تخصصی درمان واریس

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: درمان واریس روش های درمان واریس درمان واریس ابتلا به واریس محل زخم روش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۹۵۶۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بسیاری از اختلالات روانی ریشه جسمانی دارند

تیک‌های جسیکا هیوستون زمانی شروع شد که فقط ۱۲ سال داشت. با گذشت زمان، وضعیت او رو به وخامت گذاشت تا اینکه دچار تشنج شد و سریعا به بیمارستان انتقال یافت. پزشکان بیمارستان محلی در دورهام انگلستان، وضعیت او را نادیده گرفتند و گفتند دچار اضطراب شده است و احتمالا زمان زیادی را صرف تماشای ویدئو‌های تیک تاک می‌کند.

جسیکا درواقع از بیماری خودایمنی رنج می‌برد که براثر عفونت باکتریایی استرپتوکوک به‌وجود می‌آید. بیماری او نوعی از اختلالات عصب-روان‌شناختی ایمنی خودکار کودکان مرتبط با عفونت‌های استرپتوکوک (PANDAS) بود. وقتی عفونت شناسایی و درمان شد، علائم او درنهایت شروع به بهبود کرد.

خانم هیوستون تنها فردی نیست که دچار اختلال عملکردی در مغز است که با اختلال روانی اشتباه گرفته می‌شود. شواهد فراوان نشان می‌دهند مجموعه‌ای از عفونت‌ها می‌توانند موجب وضعیت‌هایی مانند اختلال وسواس فکری-عملی، تیک، اضطراب و حتی روان‌پریشی شوند. اختلالات التهابی و متابولیکی نیز می‌توانند اثرات قابل‌توجهی بر سلامت روان داشته باشند، اگرچه روانپزشکان به‌ندرت آنها را مورد توجه قرار می‌دهند.

بازاندیشی درباره علت اختلالات روانی می‌تواند پیامد‌های عمیقی برای میلیون‌ها فرد مبتلا به بیماری‌های روانی داشته باشد که درحال‌حاضر به‌خوبی تحت درمان قرار نمی‌گیرند. به‌عنوان مثال، بیش از ۹۰ درصد از بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی در طول زندگی به بیماری‌های عودکننده مبتلا می‌شوند. بیش از ۴۶ درصد از کودکان مبتلا به اختلال وسواس فکری-عملی بهبود نمی‌یابند. حدود ۵۰ تا ۶۰ درصد از بیماران مبتلا به افسردگی پس از آزمایش دارو‌های مختلف درنهایت بهبود می‌یابند. درک عمیق‌تر مولفه‌های زیستی سلامت روان می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر و درمان‌های هدفمندتر منجر شود.

از دیرباز، رشته روانپزشکی به‌جای اینکه بر علل زمینه‌ای متمرکز باشد، حول توصیف و طبقه‌بندی علائم متمرکز بوده است. راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (DSM) در سال ۱۹۵۲ منتشر شد و حاوی توصیفات، علائم و معیار‌های تشخیصی است. گرچه این راهنما به یک‌دست‌شدن تشخیص‌ها کمک کرده است، بدون درنظر گرفتن مکانیسم‌های پشت‌صحنه‌ی اختلالات روانی بیماران را گروه‌بندی می‌کند.

بین علائم افسردگی و اضطراب همپوشانی زیادی وجود دارد و برخی این سوال را مطرح می‌کنند که آیا این موارد واقعا بیماری‌های مجزایی هستند. درعین‌حال، افسردگی و اضطراب به شکل‌های مختلفی وجود دارند. برای مثال، اختلال هراس با و بدون آگورافوبیا تشخیص‌های متفاوتی هستند، اما ممکن است تفاوت‌های معناداری بین آنها پیدا نکنیم. این امر می‌تواند به تنوع بالای بیماران شرکت‌کننده در کارآزمایی‌های دارویی منجر شود و به علت اشتراکات کم و اختلافات زیاد میان شرکت‌کنندگان، این آزمایش‌ها نتیجه‌ای حاصل نکنند.

تلاش‌های پیشین برای یافتن مکانیسم‌های علّی برای بیماری‌های روانی چالش‌برانگیز بوده است. در سال ۲۰۱۳ موسسه ملی سلامت روان سعی کرد از پژوهش برپایه‌ی طبقه‌بندی‌های مبتنی‌بر علائم DSM فاصله بگیرد. بودجه هنگفتی صرف پژوهش درمورد فرایند‌های بیماری مغز شد با این امید که ژن‌ها را مستقیما به رفتار‌ها پیوند بزند. اما این ایده درنهایت شکست خورد و بیشتر ژن‌های کشف‌شده اثرات کوچکی داشتند.

ژن‌ها گرچه ممکن است در ابتلا به اختلالات روانی نقش داشته باشند، به‌تنهایی پاسخ این موضوع نیستند. لودگر تبارتز ون الست، استاد روانپزشکی و روان‌درمانی در بیمارستان دانشگاه فرایبورگ آلمان می‌گوید بسیاری از اختلالات مانند اسکیزوفرنی، اختلال نقص توجه-بیش‌فعالی، اضطراب و اوتیسم می‌توانند براثر اختلال ژنتیکی ۲۲q۱۱.۲ ایجاد شوند که در آن بخشی از کروموزوم ۲۲ حذف شده است.

در سال ۲۰۰۷ مطالعات انجام‌شده در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد ۱۰۰ بیمار با علائم روان‌پزشکی یا نقایص شناختی درواقع دچار نوعی بیماری خودایمنی بودند. بدن آنها درحال ایجاد آنتی‌بادی علیه گیرنده‌های کلیدی در سلول‌های عصبی به نام گیرنده NMDA بود. این امر به تورم مغز منجر می‌شود و می‌تواند طیف وسیعی از علائم ازجمله پارانویا، توهم و پرخاشگری را ایجاد کند. بیماری توصیف‌شده آنسفالیت گیرنده ضد NMDA نام گرفت و در بسیاری از موارد با حذف آنتی‌بادی‌ها یا استفاده از دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها قابل درمان بود. مطالعات انجام‌شده روی بیمارانی که اولین دوره روان‌پریشی را داشتند، نشان داده است بین ۵ تا ۱۰ درصد آنها آنتی‌بادی‌های حمله‌کننده به مغز را نیز داشتند.

به‌نظر می‌رسد در موارد نادر اختلال وسواس فکری-عملی می‌تواند توسط سیستم ایمنی نیز ایجاد شود. این وضعیت در PANDAS دوران کودکی مشاهده می‌شود که خانم هیوستون در سال ۲۰۲۱ مبتلا به آن تشخیص داده شد. این اختلال گاهی در بزرگسالان هم دیده می‌شود. مرد ۶۴ ساله‌ای زمان زیادی را صرف کوتاه کردن چمن‌های حیاط خانه خود کرد، اما روز بعد دچار احساس پشیمانی و گناه شد. پژوهشگران دریافتند این علائم ناشی از حمله آنتی‌بادی‌ها به نورون‌های مغز او است.

اخیراً، بلیندا لنوکس، مدیر گروه روانپزشکی دانشگاه آکسفورد، آزمایش‌هایی را روی هزاران بیمار مبتلا به روان‌پریشی انجام داده است. او میزان آنتی‌بادی‌ها را در نمونه‌های خون حدود ۶ درصد از بیماران پیدا کرده است که عمدتا گیرنده‌های NMDA را هدف قرار می‌دهند. او می‌گوید مشخص نیست چگونه مجموعه‌ای از آنتی‌بادی‌ها می‌توانند علائم بالینی مختلف از تشنج گرفته تا روان‌پریشی و آنسفالیت را ایجاد کنند. همچنین مشخص نیست چرا این آنتی‌بادی‌ها ایجاد می‌شوند یا می‌توانند از سد خونی‌مغزی (غشایی که دسترسی به مغز را کنترل می‌کند) عبور کنند. او فرض می‌کند آنتی‌بادی‌ها از سد خونی‌مغزی عبور می‌کنند و ازطریق اتصال به هیپوکامپ بر حافظه تاثیر می‌گذارند و به هذیان و توهم منجر می‌شوند.

دکتر لنوکس می‌گوید برای درک آسیب‌هایی که سیستم ایمنی می‌تواند به مغز وارد کند، به بازاندیشی پزشکی نیاز است. او درحال انجام کارآزمایی‌هایی در این زمینه است.

مطالعه‌ی بیماران مبتلا به روان‌پریشی ناشی از سیستم ایمنی نشان می‌دهد طیف وسیع‌تری از استراتژی‌ها ازجمله حذف آنتی‌بادی‌ها و مصرف دارو‌های ایمنی‌درمانی یا استروئید‌ها می‌توانند درمان‌های موثری باشند.

افراد مبتلا به آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن (بیماری عفونی که با مجموعه‌ای از مشکلات شناختی مانند مشکل تمرکز و توجه همراه است) زمانی نادیده گرفته یا دچار تمارض تشخیص داده می‌شدند. پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد آنسفالومیلیت میالژیک هم با اختلالات ایمنی و هم با اختلالات متابولیک مرتبط است.

اختلالات متابولیک نیز می‌توانند بر سلامت روان تاثیر بگذارند. مغز عضوی به شدت انرژی‌خواه است و تغییرات متابولیکی مرتبط با مسیر‌های انرژی در اختلالات مختلفی ازجمله اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، روان‌پریشی، اختلالات خوردن و اختلال افسردگی عمده نقش دارد.

در دانشگاه استنفورد، کلینیک روانپزشکی متابولیک وجود دارد که در آن بیماران به کمک تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی همراه با دارو درمان می‌شوند. یکی از حوزه‌های فعال تحقیقاتی در این کلینیک، مزایای بالقوه رژیم کتوژنیک است که در آن مصرف کربوهیدرات‌ها محدود است.

رژیم غذایی کتوژنیک بدن را مجبور می‌کند برای تامین انرژی چربی بسوزاند و مواد شیمیایی معروف به کتون‌ها را ایجاد کند که می‌تواند در زمان محدود بودن مقدار گلوکز به‌عنوان منبع سوخت در مغز استفاده شود.

کرک نایلن، رئیس گروه علوم اعصاب خیریه آمریکایی بازوسکی گروپ که بودجه پژوهش‌های مغز را تامین می‌کند، می‌گوید ۱۳ کارآزمایی در سراسر جهان درحال انجام است تا اثرات درمان‌های متابولیک را بر بیماری‌های روانی جدی بررسی کند.

نتایج اولیه نشان داده است گروه بزرگی از بیماران به‌طرز معناداری به این درمان‌ها پاسخ می‌دهند. داروها، گفتگو درمانی، تحریک مغناطیسی مغز و شاید درمان با الکتروشوک برای این گروه از بیماران موثر نبوده است.

فقط درک سیستم ایمنی و سوخت‌و‌ساز نیست که درحال بهبود است. اکنون حجم عظیمی از داده‌ها با سرعت بی‌سابقه‌ای تجزیه‌وتحلیل می‌شود تا ارتباطی را آشکار کنند که قبلا از دید پنهان بوده است. این امر درنهایت می‌تواند به درمان‌های شخصی‌تر و بهتر منجر شود.

اوایل اکتبر سال ۲۰۲۳ زیست‌بانک بریتانیا داده‌هایی را منتشر کرد که نشان می‌داد افراد مبتلا به دوره‌های افسردگی دارای سطوح بالاتری از پروتئین‌های التهابی مانند سیتوکین‌ها در خون خود بودند. طبق مطالعه‌ای دیگر، حدود یک‌چهارم از بیماران افسرده شواهدی از التهاب خفیف را نشان می‌دادند. آگاهی از این موضوع می‌تواند مفید باشد، زیرا پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهند بیماران مبتلا به التهاب به دارو‌های ضدافسردگی پاسخ ضعیفی نشان می‌دهند.

پیشرفت‌های تازه‌ای در رابطه با درک علل زمینه‌ای اختلالات روانی پیش‌رو است. گروهی از پژوهشگران درحال بررسی راه‌های مختلفی برای بهبود تشخیص ADHD هستند؛ مثل طبقه‌بندی بیماران به زیرگروه‌های مختلف که برخی از آنها قبلا ناشناخته بودند. گروه‌های مختلف پژوهشگران در سه بیانیه مختلف در فوریه ۲۰۲۴ خبر کشف نشانگر‌های زیستی را اعلام کردند که می‌تواند خطر زوال عقل، اوتیسم و روان‌پریشی را پیش‌بینی کنند.

جستجو برای ابزار‌های تشخیصی بهتر نیز احتمالاً با استفاده از هوش مصنوعی تسریع می‌شود. شرکتی به نام Cognoa درحال استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص اوتیسم در کودکان با تجزیه‌وتحلیل فیلم‌هایی از رفتار‌های حرکتی آنها در اتاق انتظار پزشکان است.

موسسه علوم زیستی کمی (QBI) در کالیفرنیا از هوش مصنوعی برای ایجاد نقشه کاملا جدیدی از تعاملات بین پروتئین‌ها و شبکه‌های مولکولی که در اوتیسم نقش دارند، استفاده کرده است. این کار یافتن ابزار‌های تشخیصی و درمانی را تا حد زیادی تسهیل خواهد کرد.

تحولاتی که به آنها اشاره شد، امیدوارکننده است. اما بسیاری از مشکلات را می‌توان با کاهش فاصله‌ای که امروزه بین عصب‌شناسی و روانپزشکی وجود دارد، حل کرد. عصب‌شناسی اختلالات فیزیکی، ساختاری و عملکردی مغز را مطالعه و درمان می‌کند درحالی‌که روانپزشکی که با اختلالات روانی، عاطفی و رفتاری سروکار دارد. دکتر لنوکس آینده‌ای را تجسم می‌کند که در آن وقتی فردی که دچار اختلال روانی ناگهانی پس از عفونت ویروسی شده است با درمان‌های استاندارد بهبود پیدا نمی‌کند، آزمایش آنتی‌بادی انجام شود.

به‌گفته‌ی دکتر تبارتز ون الست، شکاف بین عصب‌شناسی و روانپزشکی در کشور‌های آنگلوساکسون (شامل آمریکا، بریتانیا، کانادا و نیوزیلند) بیشتر است. در کشور آلمان، روانپزشکی و عصب‌شناسی به هم نزدیک‌تر هستند، به‌طوری‌که عصب‌شناسان درزمینه‌ی روانپزشکی آموزش می‌بینند و روانپزشکان نیز یک سال تحت آموزش درزمینه‌ی عصب‌شناسی قرار می‌گیرند. این امر کار‌های پژوهشی را آسان‌تر می‌کند.

دکتر تبارتز ون الست برای بیشتر بیمارانی که برای اولین به مبتلا به روان‌پریشی یا سندرم‌های روانپزشکی شدید دیگر تشخیص داده می‌شوند، ام‌آرآی مغز، الکتروانسفالوگرام، تست‌های آزمایشگاهی برای التهاب و پونکسیون کمری تجویز می‌کند تا با پیدا کردن سرنخ‌هایی از علت بیماری، درمان‌های بهتری برای آنها ارائه شود.

منبع: زومیت

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی کلينيک